De telefoon gaat, niet een vader of een moeder maar een bezorgde Tante heb ik aan de lijn die graag een afspraak wil maken.
Feline staat verlegen naast haar tante voor de deur. Een eerste keer is het ook spannend! Wij praten over jou. Ondertussen maakt Feline een tekening maar houd ons gesprek goed in de gaten.
Ook observeer ik, en zie een mooi gezichtje met daarom heen een dikke bos blond haar, je donkerbruine ogen vallen op in je gezichtje, maar als je goed kijkt, stralen ze niet. Feline verteld zelf dat ze het liefst een vlecht in haar, haar heeft.
Tante verteld: Jij Feline hebt veel mee gemaakt. Je Papa en Mama kunnen niet meer voor je zorgen. Je woont nu bij je tante. Jullie kennen elkaar al zo lang, als jij Feline oud bent. Ook zijn jullie eerder samen op vakantie geweest. Natuurlijk ben je verdrietig geweest, maar eigenlijk ging het ook weer snel goed met je nadat je was verhuist. Maar nu 2,5 jaar later lijk je ineens in je ‘schulp’ te zijn gekropen.
Ook de Meester maakte zich zorgen over jou, je positieve en open houding in de klas, was veranderd naar een timide, meisje. Je liet niet veel meer van je horen. Iedereen had eigenlijk al zoveel geprobeerd om je op te vrolijken, om leuke dingen met je te doen, maar het lijkt wel of je ook niet echt meer durft te genieten.. Kan jij helpen? Vraagt je tante.
We spreken af, we gaan samen op onderzoek uit. En jij Feline, als jij het ook wilt en er zin in hebt, mag je hier spelletjes komen spelen en nog iets heel belangrijks, kinderen zijn hier de baas. We hebben hier geen goed of fout, alles is oke wat je doet. Dus eigenlijk kan er niets mis gaan..
Ik ben benieuwd wat er in jou omgaat, je ogen keken me zo vragend aan. Mijn wens voor jou is dat je heel snel weer mag gaan ‘stralen’..
Tot volgende week..
Wordt vervolgd!
