Daar sta je, verwachtingsvol naast je tante op de stoep. Na onze kennismaking hebben we vandaag een heel uur voor jou alleen. Maar eerst komen jullie nog even samen binnen. Hebben jullie nog wat meegemaakt of zijn er nog bijzonderheden gebeurt? Feline kijkt me vragend aan, wat gaan we doen vandaag? Lees ik in jou oogjes. Je zegt nog niet veel.. maar dat hoeft natuurlijk ook niet. Want weet je nog, zeg ik tegen je; “ de kinderen zijn hier de baas, we doen alleen waar jij zin in hebt!
We zwaaien samen naar tante. Wat stoer van je! Weet je wat we doen, we maken samen eerst even een kopje thee. In de keuken, zit Joep, het konijn, onze trouwe kindervriend. Hij staat al in zijn deuropening en wil vandaag ook met je kennismaken. Hij wacht op een aai van jou.
Omdat je zoveel lievelingskleuren hebt gaan we vandaag samen tekenen. We beginnen met jezelf en gaan kijken wie er allemaal bij je hoort. Als je aan het tekeningen bent, kijk je voorzichtig af en toe mijn kant op. Natuurlijk je doet het helemaal goed, knap meisje! Dan teken je rustig verder en begin je wat te vertellen over jezelf en je dag op school.. Maar na jezelf getekend te hebben, raak je in de war, ik zie zelfs een beetje paniek en de tranen in je oogjes, want wie moet je nu naast je tekenen?
Nadat Feline zichzelf getekend heeft, zie ik de paniek in haar omhoog komen. Hier zien we gelijk een stukje van Feline haar innerlijke onrust. Want wat als je niet meer weet waar je eigenlijk bij hoort. Als je, je papa en mama mist en dat eigenlijk niet durft te zeggen omdat je toch zo blij met tante bent, die nu voor je zorgt? Dat maakt het in jou hoofdje zo ingewikkeld, daar heb je al zoveel over nagedacht. Dat je niet meer zo goed weet wat je wil en mag voelen voor jezelf. Dan wordt het heel begrijpelijk dat je steeds stiller bent geworden en zelf ook een beetje bang… Want op wie kan jij vertrouwen? Terwijl je juist dat vertrouwen zo heel erg hard nodig hebt….
In de praktijk gebruik ik als werkmodel o.a. therapeutisch tekenen. Een spel voor kinderen, maar zonder hier bewust van te zijn, laten ze een deel van hun innerlijke gevoelswereld zien. Zo ontdekken we spelenderwijs waar Feline haar gedrag vandaan komt, welk gevoel erachter ligt. Want juist door een stap terug te doen naar gevoel, kunnen we zien waar gedrag vandaan komt. Dat is nooit zomaar.
Natuurlijk is dit nu niet ineens geregeld. Maar we zien nu wel Feline haar gevoel en begrijpen haar gedrag veel beter. Het is zelfs een logisch gevolg. Feline zal de komende weekjes alle ruimte krijgen om dit gevoel te zien, te verwerken en een plekje te geven.
En het mooiste, Feline kan straks weer vrij gaan spelen, ontwikkelingen, zonder de vele vragen, die ze in haar hoofdje had.. Gewoon kind zijn, zonder zorgen, dat verdient toch ieder kind…..!
