De meesten die dit lezen, kennen je niet. Maar zouden ze een keer in je oogjes kijken, zou opvallen, hoe ondanks je bolle gezichtje, er verdriet en angst in te lezen is.
Maar, hoe kan het ook anders? Hoe kunnen we aan jou vragen, te begrijpen dat papa en mama eerst volwassen ‘dingen’ moeten oplossen. Hoe kan jij begrijpen dat er bij papa en mama even geen plek voor je is? Hoe kan jij ooit begrijpen, dat jouw huis, voor nu, even geen thuis kan zijn? Logisch, onbegrijpelijk.
We hebben samen een groot hart gemaakt. Een grote knuffel, met papa’s en Mama’s hart erin. Het verhaal van het hart, zelf geschreven en al zoveel kinderen kennen het. Bedacht, om jou te laten voelen, dat je er nooit echt alleen voor staat. Je bent nog zo klein, we hebben het verhaal de laatste tijd vaak herhaald, maar hoe onwerkelijk blijft het, als de stap dan er toch echt is. Maar ondanks dat, stapte je vol vertrouwen, jouw handje stekend in de mijne de deur uit. En ja, met ‘het gemaakte hart onder je arm. Tot snel, papa en mama..
Wat maak je al veel mee, wat ben je bijzonder. Het liefst had ik je meegenomen, hier heb je ook een stukje hart gestolen. Je laat een uitwisbare indruk achter. En weet je kleine jij, je hebt ook zoveel bij me losgemaakt, me weer zo laten beleven, dit is wat ik wil doen. Een plek creëren, waar kinderen, jonge mensen en ouders kunnen zijn. Waar we kunnen ontdekken en beleven, verwerken, kunnen zien wat er echt nodig is, zoals nu bij jou. Om er uiteindelijk het beste uit te halen. En wat is het beste? Soms moeten we kiezen, als we eigenlijk geen keuze willen maken. Is het zoeken, waar soms geen einde aan lijkt te komen.
Maar misschien zijn we allemaal wel op zoek naar hetzelfde en kunnen we dat in een enkel woord samen vatten. Verbinding. Dat maakt wie je bent, hoe je zelf ziet, waar je, je op je plek voelt en waar je helemaal jezelf kan en wilt zijn. Wat van een gewoon huis een bijzondere thuis maakt.
Papa & mama die hadden het ook zo niet gewild. Ze hadden juist verschillende jaren naar jou uitgekeken en nu loopt het zo. Hadden zij dit kunnen voorzien? Gelukkig ben je bij hele lieve mensen, maar ooit en daar gaan we echt voor, zorgen papa en mama samen weer voor jou. Tot snel, dappere jij..