Alles was als een gewone dag, alweer bijna 2 jaar geleden. Luuk was al 10, zijn zusje zat net 2 weekjes op school. Ze hadden de allerliefste mama van de hele wereld. Helaas hadden…
Mama 34 jaar. Nu was alleen papa er nog. Papa wilde het liefst voor 2 tellen toen hij in de praktijk kwam om hulp. Hij wilde alle tranen drogen, maar hij had er zelf zo veel, dat het even te moeilijk was om ook die van de kinderen te drogen.
Nu bijna 2 jaar verder, nemen wij afscheid van elkaar, ze gaan het zo redden met elkaar! Wat een bijzonder dankbaar stukje werk. Wat kunnen we intens van iemand houden, wat kan het zo ontzettend pijn doen om iemand te verliezen, om kinderen iets te moeten laten begrijpen, wat ongrijpbaar is.. Maar naast dit alles is er gelukkig ook meer.
Deze vader is zo sterk, om te kunnen gaan zien dat hij niet alle tranen hoeft te drogen. Hij heeft met zijn kinderen, zo mooi, de afgelopen periode, mama ‘levend’ gehouden. Ze heeft een onuitwisbare plaats gekregen in huis en in de harten van Vader Luuk en Fenna. Foto’s, tekeningen en heel wat knutsels hebben we bij mama gebracht en naar ‘de hemel’ opgestuurd. Luuk en Fenna hebben zo alle ruimte gekregen om het verdriet een plekje te geven. Dit gezin heeft het verdriet op kunnen pakken, zijn het alle drie gaan dragen op hun eigen manier en hebben er met elkaar een stukje dankbaarheid aan kunnen koppelen. Dankbaarheid dat zij de allerliefste mama van de hele wereld hebben gehad. Mama is er niet meer, maar eigenlijk is ze nog heel dichtbij en leeft voort in de harten van vader, Luuk, Fenna.
Ik bedank vader, Luuk en Fenna, voor de openheid in misschien wel 1 van de kwetsbaarste periode in hun leven.
~Een warme, herinnering aan de allerliefste mama van Luuk en Fenna~