Ah, z’n koppie, kijk nou z’n oogjes, spelen zonder ophouden en ons regelmatig s ‘nachts een wake-up-call geven, want hij moest ‘eruit’. Het is niet zomaar 1x geweest, dat we s ‘nachts rond 12, 3, 4 of 5 en sowieso s ‘morgens om 6 uur even dat blokje om moesten.
Maar Charlie wordt groot. Kent de regels in huis. Alleen, hoe kan dat toch, de bank blijft lekkerder liggen als zijn mand? Nu is de regel niet op de bank, maar als we even niet opletten, weg zijn, weten jullie wel waar Charlie zijn ‘tukkie’ doet. En hij weet het precies, als hij iets hoort, ligt hij weer met een sprong, in zijn mand en verbergt hij heel onschuldig zijn oogjes achter zijn pootjes.. Ja, ja. Dat is dus onze Charlie.
We hebben al heel veel om hem gelachen, is hij echt onderdeel van ‘ons’ geworden, hoort hij er helemaal bij. En met deze laatste zin, er helemaal bij horen, hangt zoveel samen.
Bijzonder in mijn werk met de kinderen en gezinnen is dit een zin, – er helemaal bij horen- die zelfs van levensbelang is. Er bij horen, ervaren dat je mag zijn wie je bent, dat je goed bent wie je bent. Dat kinderen mogen opgroeien tot hun eigen unieke ik. Dat is niet vanzelfsprekend. Hoor je ook zo vaak een ‘moet’? Hebben jullie het ook zo druk?
De kinderen kijken alweer uit naar de vakantie, wel verdient. Vaak denk ik, zou het anders kunnen? Zouden we niet wat meer spelenderwijs, kunnen opgroeien? Zouden we niet wat meer tijd kunnen besteden in het onderwijs ook aan het ontwikkelen van onze eigen ik. In plaats van alle leerstof. Hoe belangrijk is het? Spelend ontdekken wie je bent. Wie je mag worden. Dat is bijna de spelregels overtreden, want ja.. we moeten, maar wat moeten we echt? Wat is het allerbelangrijkste, waar worden we uiteindelijk gelukkig van?
In Charlie zijn spel zijn er geen winnaars of verliezers, maar is het vooral de tijd samen die er voor zorgt dat zijn staart, van links, naar rechts zwiept en hij je steeds vol vertrouwen aankijkt, en zeggen wil, ga je mee? Ah, nog een stukje verder..
Een heel mooi voorbeeld. En tegelijkertijd, zou elk kind niet zo vol vertrouwen mogen opgroeien? Dat is niet vanzelfsprekend, in een wereld waarin zoveel gebeurt. En dan hebben we ook nog eens heel veel gevoel. Dat maakt het soms zo ingewikkeld, dat we soms even niet meer weten, op welk ‘level’ we aan het ‘spelen’ zijn. Maar gelukkig komen er ook steeds meer ‘hulplijnen’ die je als ouders kan inschakelen.
En dat telefoontje, hoe lastig vaak ook dat eerste telefoontje is naar de praktijk, getuigt er juist van, dat jij samen verder wil ‘spelen en ontdekken’, dat je, je inzet voor hetzelfde level, zodat jullie samen verder kunnen spelen.. Want er helemaal bij horen in het spel van jullie gezin is wat alle kinderen het liefste willen!
#Welkom, bij Woudina- Kinder- Coaching, samen spelend ontdekken is leuk!