Het kleine litteken boven zijn rechtermondhoek, was voor wie de geschiedenis van dit nog zo jonge mannetje kende een levenskenmerk, met letterlijk al een heel levensverhaal.
Het zo vrolijk ogende jongetje, kreeg vandaag ook zijn schoolfoto mee naar huis en deze foto bracht hij ook mee naar de Praktijk. Trots liet hij hem zien. Ik hoefde nu niet te huilen, goed he? Ja, zeker weten goed. Je staat er zelfs heel mooi op, vindt je niet?
Ja, nou hij lachte, hij was wel blij die dag. Ook voelde hij zich niet zo alleen, die dag. Mama had zelfs ook gel in zijn haren gedaan, zij vond hem er zelfs stoer uitzien.
Vanuit, ons werken samen en de ouders, ken ik een stukje geschiedenis van dit jongetje, hij heeft voor zijn jonge leventje eigenlijk al te veel meegemaakt. Maar ja, dat wordt ons, even heel simpel gezegd, niet gevraagd. Aan ons de ‘kunst’ om er het beste mee om te gaan, of er misschien wel het ‘beste uit te halen’. En geloof me, kinderen zijn echte kunstenaars, ook dit jongetje liet me weer versteld zijn, van zijn kracht. Zijn innerlijke kracht, om zijn gevoel rondom de situatie om te draaien. Bijzonder zelfs.
Zo hebben we zelfs de grootste lol en moeten we af en toe erg lachen als we met de playmobiel-poppetjes aan het werk zijn. Wat een humor, heeft dit jongetje ook nog in zich! Bijzonder knap en waardevol, dat kinderen zo een sterk karakter hebben om groot te groeien, om te overleven, situaties samen te herplaatsen en gevoelens om te kunnen zetten, naar misschien wel ‘oersterk gereedschap’ voor in het latere leven!
Vandaag leerde ik jou, dat we gevoelens kunnen omdraaien. Vandaag zei jij mij, dat het gelukkig alleen bij jou was gebeurt en niet bij alle kindjes. Je eerlijkheid en vertrouwen, laten je vast nog heel veel mooie dingen meemaken. Jij… jij bent voor mij een kleine kunstenaar, die het helemaal kan gaan maken!!!
